Korkmayalım

 Üç senedir okuttuğum bir kız öğrencim var. Bu sene derslerine girmiyorum; ama kızın akıllı ve kendini çok güzel ifade ettiğini söyleyebilirim. Heyecanlanmadan tane tane özenli kelimeler seçerek ifade eder kendini. 11 yaşındaki bu özene , bahsettiği şey doğru olmasa bile, saygı duyar hayranlıkla dinlersin. Bu sene derslerine girmiyorum. Geçen hafta okul koridorunda gördüm,kapanmış. Şaşırdım, üzüldüm; ama bir şey demedim. Kapanmasına karşı duyduğum üzülme hissi ulusalcı ya da chpli teyze tepkisi gibi zannedilmesin;öyle değil. 13 yaşın böyle bir karar için erken olduğunu düşünüyorum. İnsanın beden algısı gelişmemiş oluyor. Hele de kadınsanız. Regl olmak, memelerin büyümesi,hormanlar... Her şey fazlasıyla kafa karıştırıcı. Dışarıda hareketli bir hayat var. Yaşamasan da instagram,facebook bombardımanı. Yani karışık bir kafayı vücudunda taşıyorsun genç bir ergen olarak. Neyse bu hafta baktım kafasını açmış. Elbette çok sevindim. Gittim hemen yanına. Bir kenarda konuştuk. Ne olduğunu sormama bile gerek kalmadan açıldı. Öğretmenim açıldım, yapamadım, alışamadım dedi. Ailen mi zorladı ne oldu dedim. Ailem zorlamadı, ama korktum. Korktuğum için de kapanmak istedim. Daha fazla soru sormadım. Zaten zor bir konu. Korkma! diyebildim. Kafadan ''iyi bir insan yeterli sanırım'' demek çok üstten ve kibirli bir ifade olacak gibime geldi. Hatta bir şey söylemekte de zorlandım. Korkma bile zor çıktı ağzımdan ama rahatlatıcı bir şey demek istedim bir yerleri kırmadan. Ben korkma deyince sarıldı, ben de ona sarıldım. Ayrıldık.


Bana da öğrencimin cesaretine, gücüne ve şahane karakterine hayran olmak kaldı.

Akıllı karısı olan erkekler...

Yeni bir öğrencim var; İrlandalı, Türkçe öğretiyorum. İyi anlaşıyoruz. Akıllı ve nazik bir insan. Bana pozisyonunu hiç açıklamadı. Ben de yüksek pozisyonlu olduğunu tahmin ettiğim için internetten araştırma işine girmedim. Ne zamandır da böyle. İlk başlarda nerede okumuş hangi pozisyonda çalışıyor diye bakıyordum öğrencilerime. Şimdi aşağı yukarı hepsi benzer işlerde diye bakmıyorum.

Bugün öğrencim konuşma arasında dünyadaki en iyi üniversitelerden birinden mezun olduğunu açıkladı.Bunun üzerine ben de pozisyonuna bakayım dedim. Şaşırdım. Neye şaşırdım? Adama bakıp bu yönetici olamaz yeaa, Türkler bunu hayatta dinlemez fazla kibar bu orta düzey bir çalışandır demiştim. Çünkü adam fazlasıyla düzgün fazlasıyla nazikti.

Aslında yukarıda adamla ilgili birözet geçmek istedim. Tanıdığım üst düzey kibirli Türk patronlarla adamı hemen bir kıyasa girdim. Devamında da şöyle bir diyalog gelişti. Bugün bana dedi ki çocuklarımız akıllı, annelerine çekmişler. Bunu daha önceden de demişti. Görüceksin karım çok akıllıdır.Benden daha kısa sürede öğrenir her şeyi. Bu arada karısı da aynı yerden mezun  ama çalışmıyor. Adamın çalıştığı yerlerde birlikte yaşıyorlar. Öğrencimin bunu tekrar söylemesi o kadar hoşuma gitti ki... İçtenliği çok açıktı. Teşekkür ederim, umudumu yeşerttin dedim. Boş bir şekilde suratıma baktı. What do you mean ? dedi. Yani dedim  erkeklerin egodan patladığı , doğu mu batı mı belli olamayan bu ülkede karına hakkını teslim etmen ve samimi bir şekilde bunu ifade etmen umudumu yeşertti . Kim bilir belki Türkiye'de de karşılaşacağız senin familyadan insanlarla dedim. Adam bastığı kahkahayı. Büyük ihtimalle ben nasıl bir deliyle karşı karşıyayım acaba diyerek.

Ben oldukça düşük profilli bir devlet okulunda çalışıyorum. Müdür yardımcısından erkek öğretmenine kadar buram buram üstünlük taslayan erkek öğretmenler var okulumda. Kadına gerçekten ikinci snıf bakan (ezbere söylemiyorum) ve tek bir işe el uzatmayıp yapılan işleri küçümseyen. Hal böyle olunca böyle tatlı sözler söyleyen hakkını teslim eden karısına iyi davranan adamlara belki çok saçma ama hayranlık duyuyorum. Gerçekten de umudum yeşeriyor.