Nasıl bir yaz geçti başımdan , başımızdan? Kötü haberlerin sonu gelmedi. Şu ana kadar hep korunduğumu hissedersim tüm kötülüklerden, bu yaz bu güçlü ve içi sükunet dolu hissim kayboluverdi.Ne yapalım! Sevdiklerimle arama mesafe koyduğum bir yaz oldu. Artık sevmediğimden ya da daha az sevdiğimden değil. Aklım bol bol karıştı, bir uykuya daldım bir uykudan uyandım.Kendimi aynı yerde buldukça delirdim. Ne kadar çok insan tanıdığıma şaşırıp, herkesin bir derdi olduğuna da kanaat getirip bastım gaza. Tanıdığım biri öldü. Çok üzüldüm. Belki hayatımda bir kere gördüğüm biri ama güzel yaşamak için çırpınan biriydi ve hayata hep gülümserdi. Cidden böyle insanlar da varmış dedirtti. Genç öldü. Hayatı seven insanların ölümü bana daha da bir koyuyo. Acaba diyorum bunlar hayatı bizden daha çok sevdiklerinden bizim iki katımız gibi mi yaşamış oluyorlar? Vallahi şu saçma mantıkları da buraya yazmaya utanmıyorum. Bir kız var yine böyle blog yazıyo. Bik bik sürekli şikayet. Öyle bir fenalık getiriyor. Oradan kendime geleyim, işte o kızın bir benzeri ben:) İlk önce ona indirekt olarak da kendime gıcık oluyorum.
Neyse, bu yaz Çıralı’ya gittik. Şahane bir deniz. Sabah 8’de attık kendimizi denize. Bir sabah 7’degün doğumuna da denk geldik. Güzel güzel gün doğumunu izleyenler, pıtır pıtır sessizce kano binmeye gidenler. Güzelce izledim doğumu sonra Olimpos’a doğru yürümeye başladım. Yolda köpekler balık tutanlar tatlı bir sessizlik şahane.
Müziği, denizi, antika fincanları, lambaları, yazmayı,kitapları,anamı,babamı,bazı arkadaşlarımı, güzel havayı ve gülen insanları seviyorum. Gülmek ne güzel bir şey. Kesinlikle daha çok gülmel,i ve gülümsemeliyim.
