Saat on mutsuzluğu

 İşten eve geldikten sonra mutlu oluyorum. Evi toparla, yemek yap, dışarıyı seyret.... Bu mutluluğum devam ederken bir bakıyorum  saat on olmuş. Bu dakikadan sonra içime nedensiz bir mutsuzluk oturuyor. Belki günün bitmesine az kaldığı ve yapmayı planladıklarımı yapamadığım için. Şimdi oturup da nedenini arayıp bulamama sıkıntısına giremeyeceğim. En iyisi derin bir nefes alıp onbiri beklemek. Gün bitimine bir saat kala her şeyi kabullenmiş oluyorum.