Kendi kendime söz vermeme taraftarıyım. En son yazdığımda yeni bir yıla kadar her gün kısa da olsa bir yazı yazacağıma dair söz vermiştim kendime;olmadı tabii. İnsan hayatında elbette her gün yeni bir şey olmuyor ama sonrasında o boş geçtiği sanılan günler hakkında yazılan yazılar bile okunduğunda insan kendi günlük tarihine bir anlamda ulaşmış oluyor. Bu sene hayatımda radikal bir değişiklik olmadı. Şükür hastalıklar da olmadı. En büyük duam bu zaten. Aslında acaba oldu mu şimdi düşününce. Radikal değişiklikler? Terapiste gitmek mesela? Bana başka bir pencere açtı. Öte yandan çok büyük bir takıntımdan da kurtuldum. Beni rahatlattı mı? Eh biraz ama hesaplar iç hesaplaşmalar...Tek başına kurtulmak yetmiyor. İç hesaplaşmaları da doğru yapıp evin önünü temizlemek gerekiyor.
Yapması kolay ama yapmayı sevdiğim şeyler var gündelik hayatımda. Geçen okulda bir öğrencim bir laf arasında ''iyi ki varsınız öğretmenim'' dedi. Ben de dedim ki''İyi sen de varsın Yusuf ve sizler de çocuklar''. Bunu artık her derste birbirimize hatırlatıyoruz. Onlar unutursa ben onlara ya da tam tersi. Bazen çok gergin bir anda bunu birinin söylemesi ortamdaki tüm gergin enerjiyi dağıtıyor. Ya da o anda sınıfa biraz kızmışsam kaşlarım çatılmışsa birden gülümseyiveriyorum. Tabii fikir babası Eren, iyi ki varsın Eren.
Bugün kuaför, yazılı okumak ve hediye almak gibi işlere bakıcam. En güvenilir kalem olan evimi çok seviyorum. Umarım yıl bitmeden birkaçnor daha yazabilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder