Memelere özgürlük

 Büyük memelerim var. Memelerim büyük. Bunları böyle bağır bağıra söylemek yazmak ve barışmak ne zor şey. Daha ergenliğe bile girmeden henüz memelerim büyüme emaresi göstermezken bile aklım çıkardı büyük memeli kadın olmaktan. Mahallede ‘koca memeli Fatma’ vardı mesela. Kadın usulca lakabını kabul etmiş görünüyordu. Kadından bahsederken herkesin yüzünde müstehzi bir gülümse belirir, sanki koca memeli olmadıkları için şükrederler haksız bir gurur duyarlardı. İlkokul 4. Sınıfta memelerimde bir acı hissetmeye başladım. Yanlıştı galiba. Bu kadar erken olmamalıydı. Büyümek istemiyordum. Kendimi o zamana kadar küçük bir kız gibi değil de erkeklerin tüm yaptıklarını yapabilen cinsiyetsiz bir insan olarak görüyordum. Erkekler gibi serserilik yapmak o zaman adlandıramadığım ama şimdi besbelli özgürlük olan o şeyi istiyordum. Memelerim hafif hafif kabarmaya başladı, kızlar kendi aralarında konuşurken utanıyor, hayır benimkiler büyümedi diyor ama onlarınkinin de ne kadar acıdığını duyuyordum. Erken regl olan kızlar arkadaşlarına bunu sır olarak veriyordu. Bu sır bir şekilde gevşek ağızlı birinin ağızında düşmüşse büyük bir hayretle yayılıyor, en son sır sahibinin kulağına giderek kızın sırasında ağlamasıyla bitiyordu. Meme, regl felaketimdi. Arkadaşlarım bu sırlarını benle paylaştıklarında nasıl saklayacağımı bilemiyor bu sırrın altında eziliyordum. Abartma demeyin, benim büyümem böyleydi.

Zaman geçtikçe, memen büyüyünce sokağa çıkamazsın yazılı kurallarını da anlayınca bu halimle barışmayı denedim ,olmuyordu. Aynada bakamıyor dokunamıyordum.

Ben barışamadıkça çevremdekilerden daha çabuk büyüyor artık yelekle kolla kendisini saklamak zorlaşıyordu. Çok çok utanıyordum. O dönem büyük memeli olma derdinde olan kızlar da vardı ama ben öyle değildim.

Bir gün bir dergide bir arkadaşımın annesi dergiye baktığımızı görünce, büyük memeli kadını gösterip, sizinkiler de öyle olursa görürsünüz, çok da bakmayın dedi.

Sonra orta 3 ün başında regl oldum. Yine inanamadım. Paylaşamadım. Annemden gördüğüm kadarıyla başımın çaresine bakmaya başladım. Çok ağır geliyordu tüm bu değişimler. Memem önüne geçemediğim şekilde büyüyordu. İşte ben de koca memeli olmuştum. Korktuğum başıma gelmişti. Kendisinden önce sarkacağı haberi geldi. Annem o kadar habersizdi ki tüm bu içimdeki kargaşadan, bir sutyen almayı akıl edemedi. Kendime sutyen dikmeye karar verdim, beceremedim.

Lise hazırlığa geçmiştim. O yaz annem herhalde regl oldun galiba diyerek bir paket orkid koydu dolabıma. Bu kadar!Oysa regl olalı bir yıl olmuştu. Rahatladım. Benim için bir pasaporttu sanki bu. Tamam geç, orkid alma hakkını elinde bulundurabilirsin.

Sonra çevremdeki kız arkadaşlarım ne güzel memelerin var, sarkık değil dedikçe şaşırdım. Meme nasıl güzel olabilirdi, bana göre saklanmalıydı.O yaz bikinileri rafa kaldırıp uzun bir mayo giyme sürecine evrildim. Lisede beni hep formayla görmeye alışkın Türkçe öğretmeni, dışarıda serbest kıyafetle görünce gözlerinin mememe dikmiş ,ooooooo bu ne güzellik deyip elleriyle memelerini kavrama işareti yaptığında memelerimi erkeklerden özellikle de onlardan saklamam gerektiğini farkettim. Bu daha sonra sıra halinde erkek sınıf arkadaşlarımdan, çalışma arkadaşlarımdan gelince memelerime fora diyemedim.

40 yaşındayım. Memelerimi seviyorum nice alıp vermeler, terapiler sonucu. Aslında memelerimi değil elbette kadınlığımı sevmek istiyorum. Bu kadar nefret yetmez mi?