Üniversiteden önce 18 üniversiteden sonra sekiz senemin geçtiği memleketime senede bir defa geliyorum. Bu gelişimde yaklaşık 12 gün kaldım ve huzur buldum;çok iyi geldi. Burası küçük bir şehir. Rahatlığının yanında buralı olursan çok kısa sürede kendini buradaki vıcık vıcık bir iç içeliğin yamacında bulabilirsin; ancak farkındalık çok önemliymiş ki ben bunu da bu gelişimde anladım. Önceden burda bir şekilde hayatıma müdahale edildiğinin farkındaydım ama her şey ayarına fazlasıyla uygun ve sinsice ilerliyordu ki farkına varamıyordum. Bu kez, annemin teyzemin sağın solun bu müdahale işini nasıl da mahir bir ustalıkla yaptığının farkına vardım ve bundan kendini korumayı öğrendim. Tabii 100 de yüz başarılı olduğumu da söyleyemem. Burada hiç kimse karşısındakini çok da düşünmeden istediği olsun istiyor ve bunu farketmeden uygulamaya koyuyor. Eğer benim gibi itaatkar bir insansanız kanınızın son dakikasına kadar bunları dinleyip tükeniyor ve şehirden kendinizi nasıl atacağınızı bilemiyorsunuz. Küçük yerlerde yaşamak gerçekten zor. Öyle uzaktan göründüğü gibi değil.

Gel gör ki buraya geldiğimde dilediğimce kitap okuyor, yazıyor, film izliyor ve kafayı boşaltıyorum. En azından bu gelişte İstanbul'da alıştığım her şeyden uzakta olmak inanılmaz derecede iyi geldi. Buradan da oradaki manipülasyon şekillerini görüp insanların kendince buldukları oyalanma çeşitlerinin nasıl da abartıldığını dehşetle farkettim. Hepimiz ben de dahil abartı olmadan, duygusal zihinsel,yaşayamıyoruz. Neyse güzel zamanların olur inşallah. Zaten bundan sonra herşey inşallah maşallah.